PYTANIA ZADAWANE CZĘSTO PRZEZ RODZICÓW

Co począć z dzieckiem, od którego wcześniej nie wyma­gano posłuszeństwa, a dziecko to jest bardzo niesforne? Wypróbowałam wiele sposobów i żaden nie działa.

Jeśli zamierzasz wprowadzić metodę ?stań i zastanów się” wobec dziecka, które jest bardzo nieposłuszne, poczekaj na moment, gdy sama będziesz do tego przygotowana. Upewnij się, że czas jest właściwy, że masz jeszcze kogoś do pomocy oraz że dokładnie wiesz, co chcesz osiągnąć.

Gdy i jeśli powstanie problem, daj dziecku szansę go napra­wić. Jeśli tego nie zrobi, powiedz, że pozna nowy sposób roz­wiązywania problemów. Zaprowadź je w wybrane przez cie­bie miejsce i powiedz coś w rodzaju: ?Rzuciłeś ciastkiem (ude­rzyłeś swoją siostrę) i musisz teraz stać tu i zastanowić się nad tym”. Jeśli dziecko próbuje umknąć, należy przytrzymać je sta­nowczo. Musisz liczyć się z odrobiną dramaturgii. Jest to bo­wiem nieco szokująca sytuacja dla dziecka przyzwyczajone­go do niczym nie ograniczonego szaleństwa. A więc ?pozo­stań przy piłce”, nawet jeśli będzie płacz i wyrywanie się. Zignoruj pot spływający z twego czoła.

Bądź zawsze stanowcza, nie zadając bólu. Powiedz do dziecka: ?Puszczę cię, jeśli będziesz stał spokojnie”, i zrób to natychmiast, gdy tylko usłucha.

Całą sprawę uczyń możliwie prostą i daj dziecku szansę na wygraną. Za pierwszym razem zadowól się drobną poprawą – przelotne ?przepraszam” czy mała oznaka skruchy powinny wystarczyć.

Dziecko uspokoi się.

Dziecko będzie skłonne współdziałać z tobą.

Dziecko zostanie pochwalone za nowy sposób zachowania.

A ty potem położysz się na chwilkę, aby odpocząć, jeżeli będzie to konieczne!

Następnym razem będzie znacznie łatwiej. Najgorszy okres minie i dziecko będzie jedynie niekiedy potrzebowało przy­pomnienia, że powinno zastanowić się nad tym, co robi, i na­prawić popełniony błąd.

? Czy powinienem zmuszać dziecko do pozostania w miej­scu przeznaczonym na zastanowienie się, jeśli dziecko nie chce w nim pozostać?

Jeśli dziecko jest małe (półtora roku do dwóch i pół lat) po­zwól mu usiąść lub położyć się – dopóki jest we wskazanym miejscu. Bądź w pobliżu, łap dziecko i stawiaj je z powrotem, jeśli próbuje umknąć. Prawdopodobnie będziesz musiał w ten sposób postąpić tylko raz lub dwa. Gdy dziecko będzie goto­we do rozmowy, poproś, aby wstało i odwróciło się do ciebie. Starsze dziecko powinno stać cicho twarzą do ściany, nie opie­rając się o nią. W ten sposób będzie mogło skoncentrować uwa­gę na tym, nad czym powinno się zastanowić. Wówczas dziec­ko nie unika i nie krąży wokół problemu, lecz staje wobec zada­nia postawionego przez ciebie. Wyjaśnij, że jedynie jeśli dziec­ko wykona to zadanie, będziesz skłonny do rozmowy z nim.

W jakim wieku powinno być dziecko, aby móc używać wobec niego tej metody?

Aby można było zastosować tę metodę, dziecko musi pewne rzeczy rozumieć i musi również potrafić się porozumieć. Jeśli dziecko potrafi powiedzieć ?przepraszam”, ?nie będę bić”, ?wi­deo be”, oznacza to, iż zrozumiało istotę sprawy. Powiedz wów­czas dziecku, że może podejść i zająć się jakąś przyjemną zaba­wą. Możesz dziecko później przytulić i ukoić, ale bez wielkiej przesady. Celem jest bowiem przygotowanie malca do życia.

Dlaczego na stojąco i dlaczego w kącie?

Powody są proste. Tym sposobem eliminowane są inne obiekty zainteresowania, co znakomicie ułatwia dziecku kon­centrację. Stanie twarzą do ściany jest ponadto nudne, a gdy stoi się nieruchomo, po minucie czy dwu nogi zaczynają się męczyć. Nie chodzi o to, aby sprawić dziecku ból lub zawsty­dzić je. Chodzi o to, by dać mu motywację do rozwiązania problemu i opuszczenia tego miejsca. Powiedz mu: ?Nie mu­sisz czuć się winny, jesteś tu, aby przemyśleć, co powinieneś był zrobić. Gdy tylko na to wpadniesz, porozmawiamy i bę­dziesz mógł wyjść”.

Gdy jesteś z dala od domu albo też gdy twoje dziecko przy­zwyczaiło się do spokojnego stania, gdy otrzyma takie polece­nie, nie jest potrzebna ściana czy kąt. Możesz po prostu po­wiedzieć w dowolnym miejscu: ?Stań tu i zastanów się”.

Moje dziecko przeprasza, a potem robi dokładnie to samo jeszcze raz.

Im starsze dziecko, tym bardziej będzie próbowało zmie­rzyć się z tobą. Jest to oznaka inteligencji. Musisz liczyć się z tym, że twoje zaufanie zostanie wystawione na następujące próby: